Namaszczenie chorych

Sakramentu tego udzielamy podczas specjalnych nabożeństw dla chorych: 11 lutego /Światowy Dzień Chorych/ oraz podczas rekolekcji wielkopostnych. Wtedy też odwiedzam chorych w domach uprzednio zgłoszonych w zakrystii lub kancelarii parafialnej.

Na przyjście kapłana proszę przygotować: biały obrus, postawić krzyż na stole i wodę święconą oraz zapalić świece.

Do chorych będących w niebezpieczeństwie śmierci udaję się w każdej chwili

Według przepisów Kodeksu Prawa Kanonicznego Sakramentu Namaszczenia Chorych udzielam ludziom ciężko chorym, oraz będącym w podeszłym wieku. Można go przyjmować wielokrotnie ale nie należy go nadużywać.

Kodeks Prawa Kanonicznego:

• Kan. 998 – Namaszczenia chorych, poprzez które Kościół wiernych niebezpiecznie chorych powierza Chrystusowi cierpiącemu i uwielbionemu, ażeby ich podtrzymał i zbawił, udziela się przez namaszczanie ich olejem i wypowiedzenie słów przepisanych w księgach liturgicznych.
• Kan. 1004 –
  • § 1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości.
  • § 2. Sakrament ten wolno powtórzyć; jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze.
• Kan. 1005 – W wątpliwości, czy chory osiągnął używanie rozumu, czy poważnie choruje albo czy rzeczywiście już umarł, należy udzielić tego sakramentu.
• Kan. 1006 – Sakramentu należy udzielać chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej pośrednio o niego prosili.
• Kan. 1007 – Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.